Aleksander Mocek & Bartosz Gorzkowski
28.07.2024 – 16:00
Aleksander Mocek – pianoforte
Bartosz Gorzkowski – tenor
WSTĘP WOLNY
Program:
F. Mendelssohn-Hensel – 6 Lieder op. 7
M. Szymanowska – 6 Romances
M. Szymanowska – Tu fuis cruel
C. Schumann – 6 Lieder op. 13
C. Schumann – 3 Lieder op. 12
C. Schumann – Loreley
Bartosz Gorzkowski
tenor
Artysta jest absolwentem Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego (śpiew solowy) oraz Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (reżyseria dźwięku) w Poznaniu, a swoje umiejętności wokalne doskonalił także podczas mistrzowskich kursów wokalnych.
Śpiewał m.in. w Sigismondo Gioacchina Rossiniego (Radoski), The Golden Dragon Petera Eötvosa (The Young Man) oraz w Kabaliście Józefa Elsnera (Walery), brał udział w międzynarodowych festiwalach muzycznych (m.in. MA Festival Brugge, Opera Rara Festival, Festiwal Bachowski w Świdnicy, Bad Hersfelder Festspiele, Rossini in Wildbad – Belcanto Opera Festival, Musica Sacromontana). Jest także laureatem konkursów wokalnych.
Współpracuje z zespołem muzyki dawnej Capella Cracoviensis, z którym wykonuje dzieła oratoryjno-kantatowe oraz operowe. Występował m.in. w Concertgebouw Brugge, Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Teatrze Muzycznym w Poznaniu, Filharmonii Opolskiej, Operze i Filharmonii Podlaskiej oraz ICE Kraków.
Artysta jest solistą Męskiego Kameralnego Zespołu Śpiewu Cerkiewnego Partes, z którym koncertuje w kraju i za granicą (m.in. w Estonii, Serbii, Ukrainie, Słowacji). W swoim dorobku ma również nagrania fonograficzne (W kręgu polskiej pieśni XIX/XX wieku, Anothen, Tropos, Sporos).
Aleksander Mocek
pianoforte
Zainteresowanie dawnymi instrumentami klawiszowymi Aleksander Mocek rozwinął podczas studiów pod kierunkiem prof. Magdaleny Myczki w Krakowie oraz prof. Roberta Hilla we Fryburgu Bryzgowijskim. Decyzję o poświęceniu się wykonawstwu muzyki dawnej poprzedził równoległymi studiami instrumentalnymi oraz teoretycznymi w trzech specjalnościach, otrzymując – poza klawesynowymi – dyplomy z fortepianu (w klasie prof. Andrzeja Pikula) oraz teorii muzyki. Odbył kursy mistrzowskie pod kierunkiem m.in. Mitzi Meyerson i Christophe’a Rousseta (Montisi, Włochy). Podczas Międzynarodowych Konkursów Bachowskich w Lipsku został laureatem trzech nagród: Bärenreiter-Preis (2014), European Union Baroque Orchestra „dla najbardziej obiecującego klawesynisty konkursu” (2014) oraz nagrody publiczności w finale (2018).
Jako solista występuje regularnie z recitalami na historycznych instrumentach klawiszowych, w tym kilkukrotnie podczas festiwalu Oude Muziek w Utrechcie („Fabulous Fringe”). Jako kameralista oraz realizując partię basso continuo występował w kraju i za granicą z zespołami muzyki dawnej takimi jak Capella Cracoviensis czy {oh!} Orkiestra Historyczna. W roli klawesynisty wziął udział w oryginalnych produkcjach Johannes-Passion-in-Berliner-Dom z orkiestrą Berliner Symphoniker oraz break-dance’owych widowiskach Red Bull Flying Bach w Azji. W 2019 roku w Filharmonii Krakowskiej dokonał z Orkiestrą Symfoniczną Akademii Muzycznej w Krakowie polskiego prawykonania koncertu klawesynowego Jeana Françaix na klawesynie Pleyela.
W ramach działalności naukowej oraz popularno-naukowej publikował artykuły m.in. w „Ruchu Muzycznym” oraz prezentował referaty podczas międzynarodowych konferencji na uniwersytetach w Cambridge, Kolonii i Bolonii. Zgodnie z zainteresowaniami oscylującymi na pograniczu praktyki i teorii, w macierzystej uczelni prowadzi – poza klasą klawesynu – zajęcia z kontrapunktu oraz harmonii. W czasie pandemii rozpoczął prowadzenie kanału Kontrapunkt Czasu Zarazy, publikując miniwykłady na platformie YouTube. Hobbystycznie gromadzi bibliotekę obcojęzycznych publikacji związanych z muzyką dawną, liczącą w tej chwili prawie półtora tysiąca pozycji.
Za swoją działalność nagradzany stypendiami ministerialnymi oraz grantem „Młodej Polski” (2015). Kilkoma recitalami podczas XXI Festiwalu Bachowskiego w Świdnicy, obejmującymi m.in. „Kunst der Fuge”, rozpoczął w 2020 roku projekt wykonania wszystkich dzieł klawesynowych J.S. Bacha.
Wraz z Krzysztofem Garstką otrzymał nominację do Fryderyka 2025 w kategorii Muzyka Dawna – Album Roku za debiutancką płytę Les Metamorphoses du Clavecin.